Λίπανση των σιτηρών: χρήσιμος οδηγός θρέψης

 

Ο σωστός χειρισμός της λίπανσης στα χειμερινά  σιτηρά συμβάλει στην αύξηση της αποτελεσματικότητας της αξιοποίησης των θρεπτικών στοιχείων. Δηλαδή στην εξασφάλιση της μεγίστης δυνατής απόδοσης με την εφαρμογή της ελαχίστης δυνατής λίπανσης.

Βασική λίπανση

Η βασική λίπανση πραγματοποιείται κατά τη σπορά εφαρμόζοντας το 1/2  η 1/3 του συνολικού αζώτου καθώς και όλη τη ποσότητα του φωσφόρου με τη μορφή φωσφορικής αμμωνίας ( συνήθως 20-10-0 ). Δε χρειάζεται προσθήκη καλίου γιατί τα εδάφη μας έχουν την απαραίτητη επάρκεια. Συνήθως 25-30 κιλά το στρέμμα επαρκούν για τη βασική λίπανση. Η βασική λίπανση γίνεται με ενσωμάτωση σε γραμμές παράλληλες με τις γραμμές σποράς. Στα ελληνικά εδάφη η αναλογία αζώτου - φωσφόρου 2:1 είναι η ιδανική.

Επιφανειακή λίπανση

Η επιφανειακή λίπανση γίνεται σε μια ή δυο δόσεις, κατά το αδέλφωμα και μετά με ομοιόμορφη διασπορά του λιπάσματος όπου σε αυτή τη λίπανση χορηγείται το υπόλοιπου του αζώτου. Κατά τη πρώτη δόση επιφανειακής λίπανσης χρησιμοποιούμαι  λιπάσματα αργής αποδέσμευσης για δυο λογούς πρώτον να αποφύγουμε το κίνδυνο έκκλησης από την πιθανότητα πολλών βροχοπτώσεων και δεύτερον για να μπορεί το φυτό να έχει στη διάθεση του συνεχώς άζωτο. (τύπος λιπάσματος 46-0-0, 40-0-0) περίπου 25 κιλά ανά στρέμμα. Αξίζει να σημειώσουμε πως ρίχνουμε λιπάσματα αργής αποδέσμευσης γιατί θέλουμε να ενισχύσουμε τα φυτά μας από ένα ενδεχόμενο χειμερινό στρες να βοηθήσουμε το ριζικό σύστημα του να αναπτυχτεί καλυτέρα αλλά δεν θέλουμε να του δώσουμε απότομα ύψος. Κατά τη δεύτερη επιφανειακή λίπανση χρησιμοποιούμε λιπάσματα ταχείας αποδέσμευσης όπως νιτρική αμμώνια (33,5-0-0) η (34,5-0-0) περίπου 30 κιλά ανά στρέμμα κυρίως γιατί έχουμε αποφύγει την έκπλυση προς τα κατώτερα στρώματα για να δώσουμε ύψος και ζωντάνια στα φυτά και για να έχει το άμεσα διαθέσιμο άζωτο στα μεγάλα φόρτια. Γίνεται από το καλάμωμα μέχρι και την άνθιση.

Διαφυλλική λίπανση

Σε περίπτωση εμφάνισης τροφοπρνίας ή επειδή θέλουμε να επιτύχουμε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα ενδείκνυται η διαφυλλική λίπανση με διάφορα σκευάσματα που περιέχουν ιχνοστοιχεία ανάλογα με την εκάστοτε έλλειψη, άζωτο και αμινοξέα που αποτελούν άμεση τροφή για τα σιτηρά μας. Η διαφυλλική λίπανση πρέπει να γίνεται με προσοχή ανάλογα το στάδιο ανάπτυξης του φυτού και να μην αντικαθιστά τη βασική ή επιφανειακή λίπανση.

Ρόλος των ανόργανων θρεπτικών στοιχείων

Άζωτο είναι το κυρίαρχο θρεπτικό στοιχειό στη λίπανση των σιτηρών αφού είναι απαραίτητο για την επίτευξη υψηλών αποδόσεων αλλά και για την αυξημένη περιεκτικότητα των κόκκων σε πρωτεΐνη η όποια αποτελεί χαρακτηριστικό υψηλής ποιότητας. Η συμβολή του αζώτου στην επίτευξη υψηλών αποδόσεων αποδίδεται στην αύξηση των σταχίων ανά μονάδα επιφάνειας του αριθμού των κόκκων ανά στάχυ και του ειδικού βάρους των κόκκων.

Φώσφορος βοήθα  στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και την καλή κατανομή στο έδαφος, αυξάνει την αντοχή σε αντιξοότητες του περιβάλλοντος ιδιαίτερα κατά τους πρώτα στάδια ανάπτυξης και γενικά βοήθα στη καλή υγεία και ευρωστία των φυτών. Επιπρόσθετα βοήθα το φυτό να επιβιώνει στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και το βοήθα να μην πλαγιάζει.

Κάλιο συμμετέχει στη μεταφορά των προϊόντων φωτοσύνθεσης, αυξάνει την αντοχή των φυτών σε αντιξοότητες του περιβάλλοντος(ξηρασία, αλατόμητα) συμπεριλαμβάνοντας πολλές μυκητολογικές και βακτηριολογικές προσβολές.

Θείο είναι σημαντικό στοιχειό για το σχηματισμό πρωτεϊνών υψηλής αξίας και αυξάνει την αποτελεσματικότητα των αζωτούχων λιπασμάτων.

Ασβέστιο λειτουργεί ως μέσο στη  εξουδετέρωση των οργανικών οξέων και ενισχύει τη μεταφορά των υδατανθράκων και βοήθα στην απορρόφηση του αζώτου.